Keşap’ın antik çağlardan kalma bir yerleşim yeri olduğuna dair yeterli bilgi yoktur. Söylentiye göre yörede hüküm süren bir ağanın suçluları havuzuna su çekerek cezalandırması üzerine su çeken anlamına gelen Farsça ‘Keşab’ buraya ad olmuştur. İskele-Pazar hüviyetinde gelişen kasabalardan birisidir.1461’de Fatih Sultan Mehmet Trabzon’u fethetmeye giderken Keşap’ı da Osmanlı sınırları içine alır. Keşap, Cumhuriyetin ilanından sonra 22 yıl merkez ilçeye bağlı bir bucak olarak kalır. 1945 yılında ilçe olur. Yüzölçümü 222 km²’dir. İlçe Giresun il merkezinin 12 km doğusunda, Giresun-Trabzon devlet karayolu üzerinde Keşap deresinin ikiye böldüğü vadinin yamaçlarına kurulmuş tipik bir Karadeniz yerleşkesidir. Arazi yapısı tamamen engebelidir. Dağlar ve tepeler arasında derin vadiler bulunur. Geçit köyü, Karadağ, Karatepe, Ocak, Bozarı, Armelit, Sancaklı, Töngel, Evliya ve kabak tepeleri önemli yükseltilerdir. İlçede yazlar sıcak kışlar ılık geçmektedir. Yıllık nem oranı ortalama %75’dir. Kıyı kesimine hâkim bitki örtüsü fındık ağaçları 700 m yüksekliğe kadar varlığını gösterir.  Ekonomik yapı çoğunlukla fındık tarımına, hayvancılığa ve ormancılığa dayanır. Fındığın yanı sıra mısır, sebze, meyve ve çay tarımı yapılmaktadır. Kivi üretimi hızla ekonomiye katkı sağlamaktadır. Tarihî ve doğal yapılar arasında Hüseyin Efendi Türbesi, kemer, köprüler, Karşıyaka Cami, Şahankayası önemlidir. İğne oyası, sepet örme, ağaç oymacılığı, el kilim ve halıcılığı, hartama ve tabanca süslemeciliği önemli el sanatlarındandır.

Kaynakça: 
- Giresun  Kent Kültürü- Giresun Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları/