Kendisiyle aynı adı taşıyan derenin batı kısmına doğru gelişerek Karadeniz’e uzanan dar sahil şeridinde asıl yerleşkeyi oluşturan Bulancak, İskele-Pazar mahalli olarak ortaya çıkmıştır. Bulancak’ın bulunduğu kıyı kesiminde antik çağlara Roma ve Bizans dönemlerine ait yerleşim bulunduğuna dair kaynaklarda herhangi bir bilgiye rastlanmaz. Ksenefon’un Anabasis adlı eserinde Giresun ile Ordu arasında yaşayan Mossinoiklerin başkenti olarak gösterdiği yerin Bulancak yöresinde bulunma ihtimali yüksektir.
Doğrudan Bulancak adının geçtiği ilk kayıt 1547 tarihinden kalma belgelerde görülür. Burada ‘Bulanucak’ şeklinde yazılıdır. Bu ad bölgeye daha 14. yüzyılda esaslı şekilde yerleşmiş bulunan Türkmen boyları tarafından verilmiştir. Bulancak’ın bulunduğu yer 1455 tarihli Osmanlı belgelerinde ‘Niyabet-i Kebsil’ adlı küçük bir idari birim içinde belirtilmiştir. Bu birimde Akköy ve Melikli köyleri vardı. Akköy sahilden uzakta olmasına rağmen daha sonra idari birime ismini vermiştir. Bu idari birimin merkezi de Bulancak olmuştur. 1915 yılına ait resmî listelerde Bulancak nahiyesi geçmekte ve ‘Nefs-i Akköy’ün’ Bulancak olduğu tescil edilmektedir. 1934 yılında ilçe olmuştur. İlçenin yüz ölümü 608 km²’dir. Sahil şeridinde kurulu olan ilçenin sınırları, Giresun şehir merkezi, Dereli ilçesi, Ordu ili ve Piraziz ilçe sınırları ile çevrilidir. İlçenin coğrafik yapısı tipik Karadeniz coğrafik yapısının özelliklerini yansıtmaktadır. Sahilden itibaren hızlı bir yükselme başlar, bu yüzden arazi çok engebelidir. Sahilden itibaren kestane ormanları başlar, yer yer kavak, kızılağaç, gürgen, ıhlamur gibi orman bitkileri görülür. İç kesimlere çıkıldıkça bitki örtüsü yüksekliğe bağlı olarak değişmektedir. Sırasıyla meşe, gürgen, ladin, köknar ve çam ormanları görülmektedir. Giresun il merkezine 15 km uzaklıkta bulunan ilçe merkezi Piraziz İlçesi ve Kovanlık Beldesine asfalt yol ile bağlıdır, tüm köy yolları stabilizedir. Giresun’un gelişmiş ilçelerindendir, deniz yolu ile ulaşıma da elverişlidir. 261 m uzunluğundaki deniz iskelesi Karadeniz’in en uzun iskelesidir. Tarımsal ürün olarak çoğunlukla fındık, hububat, sebze ve meyve üretilmektedir. Hayvancılık yüksek köylerde yaşayan halkın geçim kaynağıdır. İlçede deniz balıkçılığının yanı sıra son yıllarda tatlı su balıkçılığı ve arıcılık da gelişmiştir. İlçe sanayi yönünden de gelişme göstermiş olup fındık mamülleri, balık unu ve yağı, hazır giyim, mobilya üreten kuruluşlar tesis edilmiştir.
Kaynakça:
- Giresun Kent Kültürü- Giresun Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları/