Güce tarihi ile ilgili bilgiler kısıtlıdır. Türkmenler tarafından kurulan bir yerleşim yeri olduğu, adını Doğu Anadolu’dan gelerek yerleşen Gücefteroğulları’ndan aldığı ileri sürülür. Güce’nin halk ağzındaki anlamı “yerleşim yeri, il”dir. Yakın döneme kadar köy statüsündeyken 20 Mayıs 1990 tarih, 3644 sayılı kanun ile ilçe oldu. Sahilden 15 km içeride kurulan küçük bir yerleşim alanıdır.
Güneyi Alucra ilçesi ve Gümüşhane ili, doğusu Doğankent ilçesi, batısı Yağlıdere ilçesi ve kuzeyi Espiye-Tirebolu ilçeleriyle çevrilidir. İlçede düzlük arazi ilçe merkezinin bulunduğu yer hariç yok denecek kadar azdır. En yüksek noktası 2120 m ile Ciritli Tepesi’dir. Çaldağı, Pehlivantepe, Şıhtepe, Civiltepe ve Gürcütepe önemli yükseltileridir. İlçede ekip dikilebilir alanların büyük kısmında fındık, bir kısmında çay yetiştirilmektedir. İklim tipik Karadeniz ikliminin bütün özelliklerini taşımaktadır. Giresun il merkezine 57 km. uzaklıkta bulunan ilçe Espiye ilçesine 21 km., Tirebolu ilçesine 22 km. mesafededir. Ekonomi fındık tarımına, hayvancılığa, arıcılık ve ormancılığa dayanır. İlçede sanayi kuruluşu sayılabilecek özel şirkete ait bir adet çay fabrikası ve küçük ölçekli doğrama atölyeleri vardır. Doğa turizmi bakımından büyük bir potansiyele sahip ilçede, turizm çok gelişmemiş olup ekonomiye bir katkısı yoktur. İlçede yaylacılık çok gelişmiştir. Yöre halkının çıktığı yaylalarda haziran, temmuz aylarında şenlikler yapılır. Bu yaylaların başında Ağaçbaşı, Garaovacık yaylaları gelmektedir. İlçenin odun ateşinde pişirilen ekmekleri meşhurdur. Tevekli beşiği yapımı, ağaç oymacılığı ve son zamanlarda halı ve kilim dokumacılığı el sanatlarının seçkin özelliklerindendir.
Kaynakça:
- Giresun Kent Kültürü- Giresun Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları/