Osmanlı Devleti döneminde Derelü olarak bilinen yerleşim alanı, Giresun ili ile aynı tarihi olayları yaşamış. Dereli Fatih Sultan Mehmet döneminde Seyyid Vakkas komutasındaki ordu tarafından Osmanlı topraklarına katılmıştır. Gürcistan’ın Ruslar tarafından işgali ile ilçenin İçmesuyu ve Akaya köylerine 1892 yılında Müslüman Gürcüler göç etmişlerdir. 1926 yılında nahiye olmuş ve 1958 yılında ise ilçe haline gelmiştir. Giresun ilinin güneyinde Şebinkarahisar yolunun 32. km’sinde kurulan ilçe, Aksu vadisi üzerine kurulmuştur. Doğusunda Keşap ve Yağlıdere ilçeleri, batısında ordu ili ve Bulancak ilçesi, kuzeyinde Giresun il merkezi, güneyinde ise Alucra ve Şebinkarahisar ilçeleri yer almaktadır. İlçenin arazi yapısı son derece dik ve engebeli olup yüz ölçümü 820 km²’dir. Giresun ilinin İç Anadolu’ya açılan kapısı Eğribel, ilçe sınırları içindedir.İlçeyi sahile bağlayan Şebinkarahisar karayolu asfalt olup tüm köy yolları stabilizedir. Bölgede fındık en önemli tarım ürünüdür. İlçenin bazı köyleri orman köyü olduğundan, orman köylüsünü kalkındırma amaçlı kooperatifler kurulmuştur. Ayrıca bölgede büyük ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği, tatlı su balıkçılığı yapılmaktadır. İlçede turizm pek gelişmemiş olup ekonomiye katkısı yoktur. İlçenin önemli tarihi eserleri arasında Hisar köyündeki Çobankayası resimleri ve çok sayıda kemer köprü bulunmaktadır. İlçede yaylacılık yaygındır. Kümbet Yaylası Şenliği, her yıl temmuz ayında yapılmaktadır.




Kaynakça: 

- Giresun  Kent Kültürü- Giresun Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları/